شعر

عشق آمدنی بود نه آموختنی+گفتاردرمانی جامع انلاین فرذیس کرج +

عشق یعنی مستی و دیوانگی عشق یعنی با جهان بیگانگی عشق یعنی شب نخفتن تا سحر عشق یعنی سجده های چشم تر عشق یعنی سر به دار آویختن عشق یعنی اشک حسرت ریختن عشق یعنی در جهان رسوا شدن عشق یعنی مست و بی پروا شدن عشق یعنی سوختن یا ساختن عشق یعنی زندگی را باختن عشق یعنی انتظارو انتظار عشق یعنی هر چه بینی عکس یار عشق یعنی دیده بر در دوختن عشق یعنی در فراقش سوختن عشق یعنی لحظه های التهاب عشق یعنی لحظه های ناب ناب عشق…

شعر +گفتاردرمانی جامع انلاین فرذیس کرج

“پرندگان پشت بام را دوست دارم دانه هایی را که هر روز برایشان می ریزم در میان آن ها یک پرنده ی بی معرفت هست که می دانم روزی به آسمان خواهد رفت و بر نمی گردد من او را بیشتر دوست دارم.” ******************************** دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است… آری عاشق خدا باش تا معشوق خلق شوی ****************************************** زندگی یک آرزوی دور نیست زندگی یک جست و جوی کور نیست زیستن در پیله پروانه…

گفتاردرمانی جامع انلاین سه راه گوهردشت کرج + شعر

برای من ….. برای من ، هنوز هم تو مثل یک خیال خوب شبیه آرامش عشق ، غرور یک ستایشی ! برای من همیشه تو ، از آسمان رسیده ای زلال و آبی و رها ، به رنگ پاکی ابرها که از خدای آسمان ، به قلب من ، نشسته ای برای من، هنوزهم ، تو حس خوب بودنی پر از طنین امن عشق ، خود مقدس منی برای من هنوز هم ، تو مثل یک نیایشی عمیق و آبی و شریف ، وسیع و سبز وسر بلند که می رسانی ام…

گفتاردرمانی جامع انلاین چهارراه طالقانی کرج

گاهي وقتي كه بايد پشتوانه باشي مزاح ميكني و بي مسئوليت مي‌شوي آن زماني است كه / براي لحظه‌اي سقوط مي‌كني ************************************* اگر تمام ستاره ها جمع شوند و بخواهند یکه تازی کنند خورشید یگانه ترین است ************************************** پیچ این شب ها را که رد کنی جاده هموار می شود نگران نباش ************************************* کو یک صوت صادقانه،یک آوای بی ریا؟ آری چه باید کرد با دسته های خنجر پیدا از آستین لبخندها فریب، و مهربان صدایی گر هست در زمین سوز نوای زمزمه ی جویبارهاست… *************************************** …

دیر گاهی است در این تنهایی رنگ خاموشی در طرح لب است بانگی از دورمرا می خواند لیک پاهایم در قیر شب است دست جادوئی شب دربه روی من و غم می ببندد می کنم هر چه تلاش او به من میخندد نقش ها یی که کشیدم در روز شب ز راه آمد وبا دود اندود طرحها یی که فکندم در شب روز پیدا شد و با پنبه زدود ******************************************************************************************************************** نيمه شبي … من خواهم رفت ؛ از دنيايي كه مال من نيست ، از زميني كه بيهوده…

شعر کودکی

كودكيهايم اتاقي ساده بود قصه اي دور اجاقي ساده بود شب كه مي شد نقشها جان مي گرفت روي سقف ما كه طاقي ساده بود مي شدم پروانه خوابم مي پريد خوابهايم اتفاقي ساده بود زندگي دستي پر از پوچي نبود بازي ما جفت و طاقي ساده بود قهر مي كردم به شوق آشتي عشقهايم اشتياقي ساده بود ساده بودن عادتي مشكل نبود سختي نان بود و باقي ساده بود قيصر امين پور

خسته ام از این کویر

خسته ام از این کویر، این کویر کور و پیر این هبوط بی دلیل،این سقوط ناگزیر آسمانِ بی هدف، بادهای بی طرف ابرهای سر به راه، بیدهای سر به زیر! ای نظارۀ شگفت، ای نگاه ناگهان! ای هماره در نظر، ای هنوز بی نظیر! آیه آیه ات صریح، سوره سوره ات فصیح مثل خطی از هبوط، مثل سطری از کویر مثل شعر ناگهان، مثل گریه بی امان مثل لحظه های وحی، اجتناب ناپذیر ای مسافر غریب، در دیار خویشتن! با تو آشنا شدم، با تو در همین مسیر از کویر…

دلم برای باغچه می سوزد

دلم برای باغچه می سوزد کسی به فکر گلها نیست کسی به فکر ماهی ها نیست کسی نمی خواهد باور کند که باغچه دارد می میرد که قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده استکه ذهن باغچه دارد آرام آرام از خاطرات سبز تهی می شود و حس باغچه انگار چیزی مجردست که در انزوای باغچه پوسیده ست حیاط خانه ما تنهاست…. حیاط خانه ما در انتظار بارش یک ابر ناشناس خمیازه می کشد وحوض خانه ما خالی ست ستاره های کوچک بی تجربه از ارتفاع درختان…

غریب آشنا

چشمهاي ساده ام خسته ي نگاهها طاقتي که طاق شد در حضور آهها يک اميد بي رمق دردلم نشسته است خسته ميکند مرا امتــــــــــــداد راهها اي صداي شعر من ! باورم نمي شود درد پاي کهنه است سهم بي پناهها قطره قطره اشک شد بغضهاي ساکتم پس چرا نيامدي روز و ماه و سالها ؟ با تمام خستگي باز هم صدا زدم جاي عشق را گرفت عاقبت گناهها تا طلوع چشم تو پلک هم نمي زنم گرچه خسته ميشوم در مسير راهها

شعر .شعر.شعر…

دلتنگی

بر من می خندی فواره می کنی همه ی عقده های کهنه ات را بر پلک های سکوتم ! چه سخت است سبز خواستن اما جرات رویش در تو متلاشی شود ! و تو همچون تگرگ بر من می باری بی آنکه بفهمی من توان هجومت را ندارم ! می ایستم می شکنم می ایستم می شکنم و این تکرار همیشگی در من طوفانی شده است . گاه گاه با کودک لجوج دلبستگی هایم می نشینم و نگاهت می کنم تشنه به سمت آبشارت هجوم می برم بی آنکه…